´Iedereen gaat elke week een beetje gelukkiger naar huis´

`Eerst even een knuffel´ , roept de 98-jarige mevrouw … uit Oldeberkoop steevast als ze op woensdagochtend binnenkomt bij de ouderenochtend in MFA Mejander. Vrijwilliger Betty Mijlof staat al klaar om haar met een stevige pakkerd welkom te heten. Ook de andere bijna 20 bezoekers van de wekelijkse bijeenkomst krijgen een persoonlijk onthaal. Betty loopt bij iedereen langs en geeft ze allemaal een hand, zoen of knuffel. Het maakt de senioren zichtbaar blij.

Het laat zien hoezeer de wekelijkse  ochtend in Mejander wordt gewaardeerd door de oudere dorpsbewoners. ‘ De jongste is 65, de oudste 98’, vertelt Betty. Ze is een van de bedenkers en drijvende krachten achter deze waardevolle ochtenden die de oudere inwoners van Oldeberkoop verbindt. ‘We zien de deelnemers groeien. Ze voelen zich beter, leren nieuwe mensen kennen en ondernemen weer wat.’ Tegelijkertijd ziet ze dat het ook de vrijwilligers goed doet om hun dorpsgenoten een mooie ochtend te kunnen bezorgen. ‘Ook zij groeien en dat vinden we erg waardevol. Ik ben hartstikke trots op onze vrijwilligers!’, zegt ze glunderend.

Anneke Lukkes, een van de oprichters van Wel-Zijn op Dorpse Schaal, valt haar bij: ‘deze ouderenochtenden hebben positieve neveneffecten. Er ontstaan hier vriendschappen en contacten, tussen de ouderen, maar ook tussen de vrijwilligers onderling én de ouderen en de vrijwilligers. Iedereen gaat elke week een beetje gelukkiger naar huis.`

Er werken zo´n 20 vrijwilligers mee aan de ouderenochtenden. ´Je moet aan vrijwilligers aandacht besteden, net zoals je aan de senioren doet´, zegt Betty. ´Ze zijn zo belangrijk, daar moet je stil bij staan.´ Betty geniet er dan ook erg van dat ze de vrijwilligers sterker zag worden en het beste uit zichzelf zag halen. ‘Het is een wisselwerking. Ik vind het mooi om anderen in hun kracht te zetten verder te brengen, dat doet met mij ook wat. Het maakt me trots.’

Anneke zet zich al jaren vrijwillig in voor verschillende groepen in Oldeberkoop. ‘Mijn motivatie is om een ander te stimuleren. Ik denk dat we heel goed zelf ons dorp leefbaar kunnen houden. Dat is mijn drijfveer, daar geniet ik van. Ons niet laten remmen door kaders, maar de schouders eronder zetten.  Juist doordat in Oldeberkoop niet alles is, moeten we het zelf durven en gewoon doen. Het kost je tijd, maar levert je ook heel veel op!´
Betty is het daarmee eens: ‘Als je iets voor je dorp wilt doen, is er altijd wel iets dat bij je past. Ik geniet ervan dat ik hier zie dat er reuring is dat mensen elkaar ontmoeten, die elkaar anders niet hadden ontmoet. Het geeft je voldoening en zingeving. We zijn als onbekenden bij elkaar gekomen, maar zijn van elkaar gaan houden.´